Sommige ADISAT activiteiten worden aangeboden op basis van het pricipe van dana.
Dana is een oud boeddhistisch gebaar van vrijgevigheid, vriendelijkheid en openheid. In Azie is het nog steeds gebruikelijk dat monniken en nonnen die lessen geven geen vaste inkomsten hieruit ontvangen. De leerlingen schenken een dana. Het gaat om een vrijwillige bijdrage die in overeenkomst is met de waarde die aan de lessen wordt gegeven en wat de deelnemer kan missen.
Op die manier worden de monniken en nonnen in hun onderhoud voorzien.
Deze vorm van vrijgevigheid heeft niet alleen betrekking op het geven van geld. Ook andere vormen van giften komen voor. Zoals het geven van een bepaalde dienst en in Azie is voedsel ook een gebruikelijke dana.
Workshops en trainingen met een spiritueel karakter vanuit eeuwenoude kennis zou geen verdienmodel hoeven zijn, vind ik. Met name als een activiteit wordt aangewend voor een persoonlijke groeiweg en deze online aangeboden kan worden waardoor kosten worden beperkt.
Voor opleidingen en andere scholingen die met professionalisering en deskundigheidsbevordering te maken hebben is het een ander verhaal.
Als deelnemer ben je volkomen vrij om wel of geen dana te geven. Het is absoluut niet verplicht.
De bijdrage is een ondersteuning om mijn kennis en vaardigheden te blijven vernieuwen en aan te scherpen door scholing te volgen waarbij ik mij verder kan ontwikkelen om dat vervolgens met anderen te kunnen delen.
De activiteiten die nu op basis van dana worden aangeboden zijn: