Er gaan geluiden op dat de mensheid op weg is naar een andere dimensie. Er wordt gezegd dat dit een realiteit is waar liefde heerst en het ego zich heeft teruggetrokken. Sommige mensen zijn ervan overtuigd dat deze dimensie al heel snel gerealiseerd wordt.
Ik denk dat het nog wel wat tijd en persoonlijke inzet nodig heeft. Het besef dat we met zelf-gerichtheid niet ver komen is nog niet grootschalig ingedaald. We zien de destructieve zelf-gerichtheid wel bij anderen, maar vergeten nog wel eens op onszelf te reflecteren. Met de inzichten die uit zelfreflectie ontstaan dragen we bij aan de openbaring van een andere dimensie op persoonlijk niveau. Voor mij betekent dit het loslaten van identificaties met wie of wat ik ben en onderzoekend te mediteren vanuit het perspectief van een groter geheel. Dat lukt soms wel, soms niet. Of het wel of niet lukt is in feite niet zo belangrijk. Van belang is dat we de energie van een andere dimensie uitnodigen om te kunnen ervaren.
Als het gros van de mensheid een shift in de mindset heeft kunnen maken kan de andere dimensie zich op collectief niveau openbaren. Het gaat over bewustzijn en transformatie van de geest wat tijd en oefening in beslag neemt. Het wordt ons niet in de schoot geworpen door het universum. Het vraagt om inzet. Simpelweg omdat we onderdeel uitmaken van het universum. We zijn het universum.
Het begint met zien waarin we onszelf belemmeren om het leven in zijn totaliteit te leven. Dat is voor velen het moment dat het besef daagt het zelf anders aan te pakken. Wat daarvoor nodig is is niet altijd duidelijk waardoor een zoektocht ontstaat.
In mijn beleving zitten veel mensen in die fase. De fase van ‘het moet anders, maar ik weet niet hoe’. Zelf heb ik ervaren, ook na een lange zoektocht, dat met name Vipassana meditatie het bewustzijn vergroot en inzichten bevordert.
Tegenwoordig is de belangstelling voor meditatie groot. De beoefening vraagt echter om een portie doorzetting en discipline. De één heeft dat meer nodig dan de ander. Vooral als lichaam en geest onrustig zijn is het moeilijk om de aandacht bij een meditatie te houden. Er is iets wat weerstand geeft om los te laten. En eigenlijk is dat precies waar het om draait. Dat ‘iets’ dat ons in de greep heeft. Om uit de klauwen van dat ‘iets’ te ontsnappen helpt het om inzicht in dat ‘iets’ te krijgen.
De ontdekking van wat dat ‘iets’ precies is maakt de weg voor een andere dimensie vrij. Er is een persoonlijk mysterie te ontmaskeren wat mogelijk is als de wil er is en we open staan voor zelfreflectie.
Van één ding ben ik overtuigd. Dat is dat een andere dimensie niet buiten onszelf vindbaar is. Dat we ons niet tot het universum hoeven keren, omdat het in ons eigen innerlijk verborgen ligt. Het universum wat we zelf zijn. Nu al ligt het te wachten om herkend te worden.
Rikkie Postema